Sunday, January 12, 2014
Newer Post
Previous
This is the last post.
Related Post
නුපුරුදු තනිකම මගේ තනියට සිටිය නුබ අද කොහේදෝ ඇත සැගවිලා සිතේ තෙරපුනු .. මගේ සිතිවිලි හදේ තනියට නැවතිලා .. අවසන්
කදුල නුබ ... හිතේ ගින්න නිවන්නට ගැලුවා නෙතු අගින් මහා වැස්සක් ලෙසට දුක තුනී වෙනතුරා ගලන්නට ඉඩ දී න
අහස තරම් උසට දිගට සයුර තරම් ඈත දුරට සම කරන්න බැරි තරමට නුඹට වඩා නම් නුඹ හට ආදරේ කලා ...
නුබට ....... නොදැනුනා වගේ ඈතට ගියාට .. හීන පෙරසේමයි නුබ වෙනුවෙන් ගෙතුනු .. දුරක් ගොස් නැවත එන්නට හැකි වෙද ?
ඔබේ ඔය ආදරය සද පහන් රැයකට ... සීතල තරු කැට පොදියකට ... පිච්ච මල් සුවදකට .. සමකල හැකිද ? ඔබේ ඔය ආදරය
මගෙ මලගම දාට ඇවිත් යන්නට එන්න .... නැවත කිසි දිනක නුබ එපා මට හමු වන්න .. ජීවිතෙ ගමන් මග නුබේ ජීවන සුවද ගෙන මගෙන් ඈතට යන්න සෙනෙහස
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
හොදයි තව ලියන්න
ReplyDeleteතැන්කු මලයො :*
Delete…